Na het winnen van zijn tweede GRAMMY Award in maart 2021 vond Kurt Elling dat het tijd werd voor iets nieuws.
In het verleden had hij zich op succesvolle wijze bezig gehouden met bebop, pop, jazz en neo-soul, maar nooit eerder met funky grooves. Daartoe besloot hij samen te werken met gitarist/producer Charlie Hunter en drummer Corey Fonville en toetsenist DJ Harrison, twee muzikanten die hun sporen in de hiphop hadden verdiend.
Elling schreef teksten bij stukken van Freddie Hubbard, Wayne Shorter en Carla Bley, hij gebruikte een gedicht van Tom Waits als uitgangspunt voor Manic Panic Epiphanic, en coverde The Seed van The Roots.
De rest van SuperBlue wordt opgevuld met eigen werk. Mede door Elling’s weergaloze timing en het baswerk dat Hunter op zijn hybride gitaar verricht klinkt het album niet als de zoveelste funkplaat, maar weet zijn groep een compleet nieuw geluid te creëren dat solide geworteld is in de traditionele funk, maar met rauwe jazzranden wordt opgevuld.
Luister hier het complete album SuperBlue van Kurt Elling.
